Over Rellen en Democratie

http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=4746&titel=Over_Rellen_en_Democratie



Graag wil ik u deelgenoot maken van mijn overpeinzingen en zorgen op deze zondagmiddag. 't Gaat over de rellen in Amsterdam, de islam, de straatterroristen, Mohammed Bouyeri, Samir Azzouz, etc..; de gehele rambam. Het is een lang verhaal, dus ik hoop dat u de tijd ervoor neemt, en er eens goed voor gaat zitten.

Waar ik het namelijk met u over wil hebben, zijn de zeer duidelijke parallellen tussen de rol van de islam, de Mohammed Bouyeri's en de straatterroristjes enerzijds. En anderzijds, hetgeen zich afspeelde op hoofdlijnen in Duitsland in periode van de 30-er jaren. Ik zal hieronder het vergelijk maken.

De islam, straatterroristjes, terroristen en het Duitsland van de jaren 30

Onder voorman Ernst Röhm, één van de eerste leden van de NSDAP in het nazi-Duitsland destijds, is de SturmAbteilung (SA, ook wel bruinhemden), gegroeid tot een organisatie met ca 3,6 miljoen leden. Een door hem vaak aangehaald “argument” in politieke discussies was dan ook: "Bedenkt, fast vier Millionen Rabauken stehen hinter mir!". Een duidelijk impliciet dreigement, want iedereen was destijds op de hoogte van de gewelddadigheid van zijn SA.

1 -> Het is een impliciete bedreiging die we vandaag de dag ook weer horen; nu van moslimorganisaties die iets wensen omdat "ze anders niet in kunnen staan voor hun achterban", of juist iets niet wensen "omdat het radicalisatie van de moslimjeugd in de hand werkt", etc.. Toegegeven: de termen zijn iets meer bedekt, maar het principe is hetzelfde. Namelijk, men speelt schaamteloos in op de angst voor gewelddadigheden gepleegd door de eigen achterban. Ter vergelijking: kunt u zich voorstellen dat de kankerbestrijding het tijdens sponsormeetings heeft over "radicalisering van de jeugdige kankerpatiëntjes"?

Terug naar nazi-Duitsland: de SA hield zich destijds bezig met straatterrorisme tegen Joden, homo's, en andersdenkenden. De bruinhemden van Röhm gingen zich te buiten aan wangedrag, en stonden destijds bekend als een bende lompe, schreeuwende hufters.
.
2 -> De gelijkenissen met het straatterrorisme van vandaag dringen zich toch wel op, nietwaar? Niet alleen de doelwitten, maar ook de methoden zijn nagenoeg hetzelfde. En ze dragen vandaag de dag dan wellicht geen uniform, maar wel bepaalde kledingmerken om zich te identificeren als groep. Bovendien, de groepen allochtonen waarover het gaat herkennen elkaar ook wel zonder.

De totale bevolking van Duitsland destijds, was ca. 79.7 miljoen volgens de census van 1939. De SA leden bedroegen derhalve slechts een kleine 5% van de bevolking, maar hielden de samenleving in hun greep door de "Eroberung der Straße" middels hun wangedrag.

3 -> Ook hier zie je de overeenkomsten in bepaalde delen van de binnensteden: via een soortgelijk proces van “Eroberung der Straße” zijn wijken nu al in de greep van dit tuig. Namelijk, de politie - die verantwoordelijk is voor het bewaken van de openbare orde - ging zelfs enige tijd niet meer geüniformeerd deze wijken in; een duidelijk signaal dat zij daar niet meer de dienst uitmaken. Tevens houdt dit de waarschuwing in dat er slechts een klein percentage voor nodig is om een samenleving compleet te verzieken, zoals dat nu gebeurt in Slotervaart.

In het Duitsland van destijds, geconfronteerd met het wangedrag en de chaos van de SA, werd uit onvrede onder de eigen gelederen van de SA een meer sinistere groep opgericht die zuiver was; zuiver van leer en zich niet te buiten ging aan drank, geschreeuw en barbrawls. De groepering kwam voort uit de SA, en noemde men de SchutzStaffel (SS).

4 -> Samir A. radicaliseerde ook omdat zijn vrienden "verwesterden", hetgeen in Samirs ogen ongetwijfeld ook wangedrag is. Die dynamiek is derhalve ook wel te vergelijken. De Samir A.-tjes zouden ook niet bestaan zonder het respect van de mocro-bruinhemdjes.

In de beginjaren was de SS slechts een kleine organisatie van een paar honderd man. (Hoeveel volgt de AIVD ook al weer, 200, was het niet?) Eén van de taken van de SS waren de "Polizeifunktionen" binnen de NSDAP: het handhaven van de zuiverheid van de leer en het in toom houden van de NSDAP-massa, o.a. door het stellen van een "goed" voorbeeld. De losgeslagen SA-ers zagen de SS-ers als scherpslijpers, maar hadden er wel degelijk respect voor de wreedheid die zij aan de dag legden.

5 -> Dat respect voor de wreedheid ziet u ook terug in de manier waarop de straatterroristjes praten over Mohammed Bouyeri en andere zelfmoordterroristen van succesvolle aanslagen. En het is uiteraard de verheerlijking van geweld in de islam en in hun achterlijke cultuur, dat het respect voortbrengt van mocro-bruinhemdjes t.o.v. de Samir A's, en de Mohammed B's.

Later groeide de SS destijds uit tot een massabeweging onder de ambitie van Himmler dat zij zou worden tot: "ein nationalsozialistischer, soldatischer Orden nordisch bestimmter Männer, von denen jeder bedingungslos jeden Befehl befolgt, der vom Führer kommt."

6 -> Zover zijn wij dan nog niet, maar de letterlijkheid en de onwrikbaarheid van het "bedingungslos jeden Befehl befolgt, der vom Führer kommt", is vergelijkbaar met de letterlijkheid waarmee de scherpslijpers de Koran en andere brontexten van de islam nemen als het woord van god. En daarnaar handelen, zoals Mohammed Bouyeri.

Van het facisme gedurende WOII hebben we geleerd, en dat laten we dus niet meer toe. Of dat nou zijn oorsprong vindt in het nationaal-socialisme, of de islam, is irrelevant.

Toch?

En als we dan eindelijk maar eens de lessen gaan trekken uit het verleden, dan kunnen we beginnen bij de rellen in Amsterdam.

Kruispunt in de geschiedenis

Het is van immens belang dat de politie dit tuig eronder krijgt. Ik kan het belang daarvan niet genoeg benadrukken. We staan hier namelijk op een kruispunt in de geschiedenis van dit land. Ik licht dit hieronder verder toe.

Maar waaruit bestaat die keuze dan: linksaf, rechtsaf of rechtdoor?

Welnu, diegene die dit tuig in het gareel brengt zal een grote invloed kunnen uitoefenen op de Nederlandse politiek, de eerstkomende 20+ jaar. Er ligt daar een machtsvacuüm; een vacature, zeg maar. Gezocht: Führer voor dit bruinhemden-tuig.
.
Als de verkeerde club in dat machtsvacuüm springt - zoals de imams - dan worden zij een belangrijke en invloedrijke niet-democratische politieke factor in Nederland. Dit is een directe bedreiging van één van de pijlers van onze democratie en rechtstaat: de scheiding van Kerk en Staat.

Namelijk nieuw uit te voeren beleid zal de regering toch eerst even overleggen met deze raad van imams om de achterban daarvan niet voor het hoofd te stoten. Voordat je het weet, namelijk, staan de auto's weer in de fik.

Bovendien zou die club zeer effectief kunnen lobbyen om haar eigen wensen omgezet te krijgen naar beleid, iedere keer met dezelfde maatschappelijke relevantie:

"anders kunnen wij niet instaan voor onze achterban"....

Dat is de hedendaagse echo van de woorden van Ernst Röhm: "Fast 4 millionen Rabauken stehen hinter mir".

Dit is bovendien een zeer reële dreiging, zolang laffe lieden als Cohen het eerdergenoemde machtsvacuüm laten voortduren. Sterker nog, Cohen wàcht er juist op totdat er een leider in de moslimgemeenschap opstaat, en aan deze Dutch Intifada een einde maakt. Zelf doet hij het niet namelijk. En met die leider kan hij dan vervolgens zijn kopje thee drinken, terwijl hij zich laat aanleunen hoe hij het beste kan handelen.

Linksaf, rechtsaf of rechtdoor?

Cohen gaat linksaf: lethargisch afwachten op leiderschap vanuit de moslimgemeenschap, hetgeen mogelijk het failliet inhoudt van de democratie, en Nederland als rechtsstaat.

Het herstellen van de orde, desnoods met het leger, is rechtsaf.

Rechtdoor – door niets te doen – is niets te vinden dan anarchie, moord en doodslag.

Aan u de keus.

Vooralsnog.

Wat kunt u doen?

Ga bijvoorbeeld naar de herdenking van de moord op Theo van Gogh; schrijf kamerleden aan en stuur ze desnoods dit artikel; spring in de pen en laat van u horen op de diverse fora op het internet; schrijf brieven naar Job Cohen of hij zich realiseert in welke mate hij met vuur speelt, of stuur hem tenminste een zakje Rooibos thee; grijp iedere manifestatie aan om met uw aanwezigheid, en die van uw kinderen, te tonen dat u geeft om – en stààt voor uw vrijheden; schrijf ingezonden brieven naar kranten, etc. Om maar eens mee te beginnen.

En verder geef ik het woord gaarne aan Bill O’Reilly (Culture Warrior):

“At times you have to fight. No way around it. At some point, every one of us is confronted with danger or injustice. How we choose to combat that challenge is often life-defining. You can face difficulties head-on, or run from them, or ignore them untill they consume you. But no one escapes conflict. No one.”

Daarnaast wil ik u graag erop wijzen dat juist de diepste crises de aanleiding vormen voor de prachtigste en meest inspirerende initiatieven. Ik heb er het volle vertouwen in dat dat deze keer niet anders zal zijn; en dat onze kleinkinderen en hun kinderen, met trots verhalen zullen delen over onze daden in de komende tijd.

Ik reken op u.