Alles of niets

Het is telkens weer triest te moeten vaststellen hoe bar slecht het in het algemeen gesteld is met de geschiedkundige kennis aangaande het ontstaan van Israël. Men blijft onveranderd van de Joodse bezetting spreken, terwijl daar geen enkele sprake van is.

Voor 1923 werd het gehele gebied, 'Israël' en 'Jordanië' tezamen 'Palestina' genoemd en stond onder Brits mandaat. Ik gebruik de aanhaligstekens opzettelijk. Mogelijk begint menigeen zich dan eens af te vragen, waarom de Arabieren het gebied oostelijk van de Jordaan geen 'Palestina' noemen, maar natuurlijk ook, omdat Israël als zodanig niet bestond en Palestina nog altijd niet. Alleen dat al rechtvaardigt het woord bezetting niet.
Het Ottomaanse Rijk, de Turken dus, gebroederlijk aan de zijde van de Duitsers in WOI, verloor o.a. 'Palestina'.

Welnu, in dat gebied had geen hond sinds tweeduizend jaar interesse. Pas nadat de Joden door de diaspora - bijna de hele wereld is hier schuldig aan - in 1880 massaal naar dit gebied trokken voor de wedergeboorte van de staat Israël - potdomme, mochten ze ook een plekje hebben? - en het land weer vruchtbaar maakten, terwijl daartoe door de Arabische stammen nooit enige actie ondernomen was, kwam er een grote immigratie van Arabieren uit omliggende streken op gang. Nu was het weer goed toeven in het gebied, waar de Joden ook de Malaria hadden aangepakt en de levensomstandigheden drastisch verbeterd waren.
De Joden kochten ook vaak land van Arabische grondbezitters. Zo zijn bijvoorbeeld de kibboetsen ontstaan, autarkische (zelfvoorzienende) leefgemeenschappen.

Er zijn vele sites waar deze geschiedenis is na te slaan. Ik noem slechts even deze met een klein stukje ervan, juist omdat het zo aardig is, dat Karl Marx hier zelf een rol in speelt:

Laat ik het maar meteen duidelijk zeggen: De joden hebben niemands land geroofd.

Toen Mark Twain in de 19e eeuw het heilige land bezocht was hij teleurgesteld. Hij had geen mensen gezien. Hij noemde het een groot verwaarloosd land. Het land dat we nu Israel noemen was practisch verlaten. De verandering begon aan het eind van de 20e eeuw, toen Joden van de rest van de wereld begonnen terug te keren naar hun voorouderlijk huisland - het beloofde land dat Mozes en Joshua duizenden jaren eerder hadden veroverd, naar joods en christelijk geloof, op het bevel van God.

Dat betekent niet dat er niet altijd een sterke Joodse aanwezigheid was in het land, in het bijzonder in en rond Jeruzalem. In 1854 bestond, volgens een rapport in de New York Tribune, tweederde van de bevolking van Jeruzalem uit joden. U wilt hiervan de bron weten? Dat was een journalist van de Tribune, dat jaar op rondreis in het Midden-Oosten. Zijn naam was Karl Marx, ja, dìe Karl Marx. En een gids voor Palestina en Syrië, uitgegeven in 1906 door Karl Baedeker, geeft aan dat, zelfs toen het Islamitische Ottomaanse Keizerrijk het gebied nog regeerde, de Moslembevolking nog minimaal was. Het boek meldt dat de totale bevolking van de stad circa 60.000 was, waarvan 13.000 Christenen, 7000 Moslems en 40.000 Joden. "Het aantal Joden is de laatste decennia sterk gestegen, ondanks het feit dat zij niet mogen immigreren of land mogen bezitten" staat in dat boek. Hoewel de Joden werden vervolgd, kwamen zij toch naar Jeruzalem en bereikten reeds in 1906 een overweldigende meerderheid. En hoewel Moslems nu Jeruzalem claimen als hun derde heiligste stad, hadden zij er weinig belangstelling voor toen de stad nog onder Islamitische controle was.

Toen de Joden kwamen, de moerassen drooglegden en de woestijn begonnen te ontwikkelen, gebeurde iets opmerkelijks. De Arabieren kwamen, en ik kan ze begrijpen. Zij hadden een goede reden om te komen. Zij kwamen voor werk. Zij kwamen voor welvaart. Zij kwamen voor vrijheid. En ze kwamen in groten getale.

We gaan even door naar 1923, toen de Britten, wat ik hierboven 'Palestina' noemde, met geheel andere 'grenzen' dan nu, gingen verdelen. En wel in twee delen:
De Joden mochten alleen westelijk van de rivier de Jordaan verblijven. Dat was 25% van het toenmalige 'Palestina' en dat zou hun thuisland worden.
De Arabieren kregen dus de 75% oostelijk van de Jordaan, Trans-Jordanië. Zie de kaart hierboven.
Niks geen Gazastrook!

Maar waren die Arabieren tevreden? Neen!. Dat zijn zij nooit. Zij gingen, gaan nog steeds en zullen altijd blijven gaan voor ALLES. Hamas gaat voor ALLES. Delen met Joden komt niet in hun vocabulaire voor, evenmin als het woord Israël.

En zoals tot op de dag van vandaag Hamas Israël beschiet met raketten om ze weg te jagen, zo begonnen ook toen, opgestookt vanzelfsprekend door de Ahmadinejads van die tijd, de niet aflatende moordpartijen op de Joden in dat smalle stukje 'Israël'. Ik mag toch hopen, dat tenminste het Bloedbad van Hebron bekend is?

Tja, dan komt er natuurlijk verder gelazer. De Joden vonden het kennelijk tijd worden na duizenden jaren van achtervolging en vertrapping van zich af te slaan. Ik kan ze dat nou niet bepaald echt kwalijk nemen. Goedschiks lukt het nu eenmaal niet bij dat barbaarse tuig, dat nog geen spat veranderd is.

Afijn, dan nadert het einde van WOII - een nieuw hoogtepunt van de islamitische en Hitleriaanse wereld met betrekking op de Joden, want het kan maar niet op - met uiteindelijk de veel besproken VN-resolutie nummertje 181. Hierin werd die 25% voor het Joodse thuisland nog eens 'eerlijk' door tweeën gedeeld, in een Joodse Palestijnse Staat en Arabisch Palestijnse Staat numero 2. Dus de helft van het blauwe gedeelte van de kaart. En zie op welke wijze de VN dit deed:



De Joden accepteerden het, zij het met tegenzin, maar zie dan die idiote lappendeken.

Had ik al gezegd, dat delen niet in het islamitische woordenboek staat? Het waren weer de Arabieren die dit niet accepteerden.
De VN ging naar nog gunstigere voorwaarden voor de Arabieren. De Engelsen zouden het Mandaat spoedig verlaten, en ja, dan kan gedonder niet uitblijven.
Op 14 mei 1948 stichtten de Joden onder leiding van Ben Goerion toen maar zelf hun Israëlische staat.
Reeds de volgende dag kreeg Israël de volle laag aan oorlogsgeweld van de Arabische buurlanden te verduren.

Als je voortdurend blijft spreken van Joodse bezetters, doe je de geschiedenis geweld aan. Nochtans mochten de Arabieren die binnen de Israëlische grenzen woonden, daar gewoon blijven. Dat is net even anders dan wat Hamas beweert, hoewel ik niet wil zeggen, dat alles altijd koek en ei was. Maar wat wil je na dit alles?
Maar wat deden nu de meeste Arabieren die leefden binnen de nieuw uitgeroepen Israëlische staat? Wel, die verlieten het land op aanraden van de invasielegers, zodat de Joden gemakkelijker afgeslacht konden worden. De 'vluchtelingen' werd dan na de overwinning het Joodse land beloofd. Dus dat zat wel snor.
Het liep echter een beetje anders, zoals bekend. Maar de niet 'gevluchte' Arabieren wonen daar nog altijd en die anderen vertelden graag het vluchtelingensprookje door aan hun nazaten voor het naar bed gaan, bij het opstaan, op school, en overal op straat, op het internet, waar ieder het maar horen wil. Tot Dolle Dries, Dirty Harry en Grrrettttaaa aan toe.
En zij leefden nog lang en ongelukkig.

Oh ja, voor ik het vergeet: Mocht je concluderen, dat Israël ietsjes kleiner is dan op het plaatje, bedenk dan, dat het gaat om delen die zij teruggaven - alsof het ooit van de Arabieren geweest was, terwijl zij er toch opzettelijk niet voor tekenden - om de goede vrede. Helaas staat ook dat niet in het woordenboek van HamaSS.

Vergeet even de onzin die telkens beweerd wordt door de linksche antisemieten, die het zelf gehoord hebben van de ozo betrouwbare 'Palestijnen', dat Israël zich niet aan resoluties zou houden.
Het betreft dan in feite resolutie 242. De directe aanleiding daartoe was de door Israël gewonnen Zesdaagse Oorlog in 1967. Gemakshalve wordt aangenomen, dat die resolutie alleen de terugtrekking inhoudt van Israël uit de bezette gebieden. De nederzettingen waar zij nu nog zitten, zijn niet werkelijk bezette gebieden, maar niet alleen dat, er werd ook geëist, te stoppen met oorlogvoering. Dat hoor je de antisemieten nooit zeggen. Als er duizenden raketten op onschuldige Joden worden afgevuurd door Hamas, geldt dat kennelijk niet als oorlogvoering. Evenmin als de zelfmoordakties, waartegen Israël dan maar uit zelfverdediging en met succes een muur besloot op te bouwen.
Een andere eis was alle soevereine staten in de regio te erkennen en te respecteren. Op dat respect kom ik nog terug.
Hoe moet je toewerken naar een tweestaten oplossing als de 'Palestijnen' nooit of te nimmer van plan zijn Israël te erkennen en niet eerder tevreden zijn dan dat de Joden de zee zijn ingedreven?
En dan moet Israël zich aan resoluties houden? Resoluties die door de 'Palestijnen' zelf met de nek worden aangekeken, maar ozo gemakkelijk misbruikt worden om de Joden te beschuldigen van overtreding daarvan? Je moet toch wel uiterst naïef zijn je voor dat karretje te willen laten spannen.
Of gewoon Jodenhater...

Het respect voor Jom Kipoer
Respect is voor Mohammedanen een eigenzinnig begrip. Waar het bij de Westerling in principe altijd aanwezig is en het slechts verloren kan worden, eist de moslim respect voor hem. Dat werkt slechts naar één kant.
Jom Kipoer is voor de Joden de Grote Verzoendag, de dag der vergevingen.
De militaire nederlaag van de Zesdaagse Oorlog zat de Arabische wereld niet lekker en men besloot de strijd tegen Israël voort te zetten. Dat gebeurde precies op die meest heilige dag voor Joden op 6 oktober 1973.
De drie bekende nee's van de bijeenkomst in Khartoem door een aantal Arabische landen, voorafgaande aan de Jom Kipoeroorlog luidden geen verrassingen in voor wie de onrust in het Midden-Oosten volgt:
- geen onderhandelingen met Israël
- geen vrede met Israël
- geen erkenning van de staat Israël.

Ho even, aan welke resoluties houdt Israël zich niet?
Of werkt niet alleen respect bij de Arabieren eenzijdig?

Ik moet altijd weer een beetje zuur lachen als opportunistische antisemieten weer eens even met de eenvoudige oplossing van het probleem menen te moeten komen.
Een oplossing bereik je zeker niet, als je al begint met de Joden overal van te beschuldigen en ze eigenlijk liever naar de Zuidpool zou willen verbannen.
Ondertussen is er geen islamitisch land, dat de 'Palestijnen' graag op zou willen nemen. Zo geliefd zijn ze ook daar niet, maar het zijn nuttige idioten die het islamitische vuurtje warm houden. In de moslimlanden rondom Israël zitten ze allemaal in vluchtelingenkampen. In Israël zelf zijn ze beter af.
In feite was hen Trans-Jordanië toegewezen, maar denk maar niet, dat Jordanië dat stuk land nu nog afstaat.

TP

Dwaze Christenen

Zij trekken aan één en dezelfde kant. De mohammedanen krijgen de steun van de linkse partijen, die toch ook naar de Internationale streven en aangezien het linksom niet wil lukken...
Hoewel hun minachtende uithalen naar de Christenen nog onmogelijk vergeten kunnen zijn, werpen ook die laatsten zich in volle overtuiging in de strijd en trekken mee uit volle kracht. Immers, de islam is ook een religie, zo hebben zij zich laten wijsmaken. En met die religie wordt door links de spot niet gedreven, dus kan men daar 'veilig' bij aanhaken. Samen met de rooien.
"Trekken jongens!"

Nog steeds is men zich te weinig bewust van het gevaar dat de islam inhoudt. Velen blijven maar stug volharden in het sprookje, dat dit een religie is vergelijkbaar met andere. Het is een pertinente denkfout.
De islam is een totalitaire ideologie, die onmiskenbaar uit is op wereldoverheersing. Het kalifaat is het eindstreven. Een wereld geheel onderworpen aan Allah! Welk één ideale toestand! Iedereen gelukkig! Nu ja, de leiders een ietsiepietsie meer dan het klootjesvolk. Maar daarin verschillen socialisme en islam nauwelijks.
Er zal geen oorlog meer zijn. Op voorwaarde natuurlijk dat ieder buigt voor de leide... ehm... Allah, de geweldenaar. Want wie dat niet doet zal zijn leven niet zeker zijn. Stenen zat!

Het is dwaas te menen, dat het allemaal zo'n vaart niet loopt. Dwaas te menen, dat de democratie sterk genoeg is de islam vanzelf de kop in te zullen drukken.
Zeker, het zou kunnen, indien zij werkelijk haar wetten goed zou toepassen. Maar dat gebeurt niet.
Ieder was toch gelijk voor de wet? Er mocht toch niet gediscrimineerd worden?
Waarom wordt dat dan wel toegelaten voor een religie die haat predikt?
Waarom wordt toegelaten, dat de mohammedanen geheel volgens de koran de Joden mogen vertrappen? Westerse vrouwen mogen uitmaken voor hoeren? Alle niet-moslims als minderwaardigen bestempelen, die men mag doden als dat zo uitkomt? Waarom hebben homoseksuelen geen leven bij de islam? Waarom eist men telkens respect, terwijl er geen religie zo respectloos is t.a.v. welke andere religie dan ook?
Wel, mohammedanen stellen zich boven elk wezen dat ongelovig is. En ongelovig is elke niet-moslim. Daar is geen discussie over mogelijk.
Zij stellen zich boven wetten door mensen gemaakt. Hun wet, de sharia, stijgt daar altijd bovenuit.

Het Christendom is geheel anders. Natuurlijk zijn door Christenen in het verleden ook fouten gemaakt. Maar het Christendom heeft een verlichting ondergaan. Men weet de bijbel op waarde te schatten. Het is een geheel ander boek dan de koran, die geschreven zou zijn door Allah zelf. Daarom is die onveranderlijk. Niet op andere wijze te interpreteren dan wat daar letterlijk in staat.
En dat verklaart de intolerante houding van de mohammedanen. Het gaat er niet om hoeveel gewelddadigheden er in een heilig boek staan, maar om de manier waarop die ter sprake komen, en vooral om hoe de volgelingen daarmee omgaan.
Laat u niet wijs maken, dat er een gematigde islam bestaat. Evenmin spreek ik graag van gematigde moslims, want een gematigde moslim is per definitie geen moslim meer. Zij hebben van de fundamentalisten net zo goed aanslagen op hun leven te vrezen als iedere niet-moslim. Daarom spreek ik liever van passieve moslims. Zij zijn, indien nodig, eenvoudig in stelling te brengen. Hun weerstand tegen fundamentalistische aanslagen is vrijwel nihil. Hun protesten blijven uit. Het stokt bij: "Wij voelen ons niet verbonden met de mensen die aanslagen plegen. Dat zijn geen moslims"
En daarmee is de kous af.

Daarmee zou de kous echter moeten beginnen.
Maar men doet het niet.
Waarom niet?
Uit vrees?
Het zou mij niet verbazen!
Het zou mij allerminst verbazen.
Immers, die terroristen zijn nu juist de meest zuivere muzelmannen die men zich kan voorstellen. Zij handelen geheel volgens de koran.

Ook eerwraak vindt men bij passieve moslims.
Het dragen van de hoofddoek neemt wereldwijd toe.
Door zogenaamde gematigde moslims.
Maar er is geen moslima, die vrijwillig dat kledingstuk draagt. Moslima's die ik al jaren ken dragen dat ding altijd. Als het vrijwillig zou zijn, zou je ze ook wel eens zonder zien lopen.
Jongere moslima's, die aanvankelijk de hoofddoek niet droegen, dragen die nu opeens altijd. Als het vrijwillig zou zijn, zou je zeker hen ook regelmatig zonder zien lopen.
Maar dan wacht eerwraak.
Op gematigde moslima's door bijvoorbeeld een gematigde broer.
Om de familie-eer te redden.
Van een gematigd moslimgezin.

Jazeker, heel soms wordt een linksmens wel eens even kriegelig.
Nog onlangs trok Femke Halsema iets minder sterk mee. De islam was toch wel een probleem en die hoofddoekjes zag ze maar al te graag afgeslingerd. Even kwam er iets boven borrelen uit vergane feministische tijden.
Even maar. Want de uitleg volgde al spoedig de uitleg.
Maar intussen had zij het helemaal verbruid bij de oer-orthodoxe Fawaz Jneid, waarvan wij weten hoe verschrikkelijk 'gematigd' hij zijn te gematigde volgelingen toespreekt.

En Femke Halsema trekt weer stevig mee.


Jazeker, PvdA-wethouder Lodewijk Asscher was zeer geschokt over de gebeurtenissen in de moslim basisschool As-Siddieq, die hij te horen kreeg van Hennie Metsemakers, die daar jarenlang les gaf. Hij was er echt helemaal klaar mee. De school diende gesloten te worden...
Uiteindelijk liep het uit op een 'forse straf' van maar liefst 5% korting op de soepsidie door Staatssecretaris Dijksma tot wel 1 maart 2010 aan toe - dus dat hakt er wel even diep in! Afgelopen zaterdag, 24 oktober, stond er in Vrouw magazine van De Telegraaf een interview met een eerdere ex-lerares daar, Fenny Brinkman, die constateerde, dat daar niets is veranderd. Inmiddels is er een boek van haar hand verschenen, getiteld Haram met de avonturen op die islamschool, waar geen enkele plaats is voor andere culturen dan de islam en waar de holocaust stevig ontkend wordt.
Dus het gaat voortvarend met de integratie van de 'gematigde' muzelmannen.
Enkele citaten uit het interview zullen u wel al zijn opgevallen!

En Lodewijk Asscher trekt weer uit volle kracht mee.

Waarom is bij wet geregeld, dat religieuzen net even wat meer mogen dan atheïsten?
Er was toch sprake van gelijke behandeling? Er was toch sprake van scheiding tussen kerk en staat? Nederland heet toch seculier te zijn?
Welnu, dat gaat al mis bij artikel 1 van de grondwet.
Hoe kan het komen, dat er kritiek mag zijn op elke ideologie? Behalve op religie?
Waarom voelt nou juist de gelovige zich beledigd als er kritiek op zijn ideologie wordt geuit?
Als ik kritiek heb op het Christendom, beledig ik dan iedere Christen?
Dan zou ik mijzelf dus ook beledigen.
Hoe kan ik nu een moslim beledigen, als ik kritiek uit op zijn religie? Beter zou hij eens de koran doorlezen om te ontdekken waarop die kritiek gebaseerd is.
Maar daar heb je het weer: Dat boek is door Allah zelf geschreven...

Indien je geen kritiek meer mag uiten op een ideologie, betekent dat het einde van de democratie. Er is dan ook geen islamitisch land te vinden waar werkelijke democratie heerst.
Zie daar het grote gevaar.

Maar lang niet iedereen onderkent dat. En helaas blijft dat niet beperkt tot de linkse partijen. Het CDA en de CU doen even hard mee met de loftrompet te steken over de islam, de religie van de onderwerping.
Links is niet wijzer, begin ik steeds meer te beseffen, maar hoe zit het met deze zogenaamde Christenen? Hoe kun je in vredesnaam meehuilen met een 'godsdienst' die nota bene jouw Christus, waarop jouw hele godsdienst gebaseerd is, ontkent als zijnde de Zoon van God? Hebben zij de haan dan nog niet horen kraaien? Na al die ellende die de islam al sinds eeuwen wereldwijd veroorzaakt?
Er zijn zoveel tekenen die men dagelijks kan lezen of zelfs ondervinden, dat het ongelooflijk is, dat men het beestje niet keihard hoort schreeuwen.
Ziet men niet, dat wereldwijd met de hoofddoekjes gebieden worden afgebakend, zoals de hond dat doet met het achter laten van zijn geurtje?
En als zij dat niet zien of horen, zijn zij doof en blind.
En als zij dat niet willen horen, zijn het verraders van hun eigen geloof. Zij verloochenen Jezus opnieuw. Zij lezen de bijbel zonder die te begrijpen. Of zij menen uit Jezus' naam te handelen door goedaardig op te treden tegen het kwaad. En zij vergeten hoe Jezus zelf tegen de Farizeeërs uithaalde. Zij vergeten Zijn waarschuwing tegen de Valse Profeet.
Zij menen mee te kunnen profiteren van artikel 1 van de grondwet, die door de islam een betekenis heeft gekregen, zoals die nooit bedoeld was. Ook niet nodig was. Toen.
Zij trekken samen met de socialistische partijen aan het touw.
Aan de andere kant staan vele atheïsten en de weinige Christenen die Jezus niet willen verloochenen. Joden en een paar ex-moslims. Vooral die laatsten weten waarheen het touw getrokken wordt. "Dat nooit weer," zullen zij denken.
Maar de massa dwazen aan de andere kant krijgt steeds meer hulp.
En langzaam maar zeker, beetje bij beetje, naderen zij Mekka...

TP

De Hijra

August 16, 2009







By Janet Levy


Binnen de afgelopen decennia, hebben de moskees steeds meer een stempel gedrukt op de Amerikaanse en Europese landschappen en steden, met megamoskees, die vaak aangrenzende, eeuwenoude kerken in hoofdzakelijk Christelijke gebieden, overschaduwen. De Islamitische scholen of de academies, en een gastheer van Moslimorganisaties zijn alom vertegenwoordigd in het Westen.

Ondertussen, hebben Amerikanen en Europeanen talloze aanpassingen aan Moslimeisen gemaakt. Zij omvatten voetbaden, vijf keer per dag oproepen tot het gebed via luidsprekers met hoge decibellen, afzonderlijke gymnastiek- en zwembaduren voor mannen en vrouwen, halal voedsel; werkplaatsdispensatie voor de behandeling van varkensvleesproducten, vrouwelijke hoofd- en gezichtsbekledingen en speciale, openbare gebedsruimten. Ook financiële transacties volgens de sharia, het uitwissen van beledigende gelijkenissen van Mohammed of ingebeelde afbeeldingen van Arabische karikaturen die 'Allah voorstellen', de ambtenaar die trouw mag zweren op de Koran in plaats van op de gebruikelijke Bijbel, het neutraliseren van officiële beschrijvende taal over Islamisten en Jihad, het herzien van zogenaamde beledigende inhoud in films en televisieprogramma's, de verwijdering van de symboliek van varkens in de publieke sfeer, en veel andere 'beledigende' verwijzingen, zijn door smeekbeden van moslims aangepast ten dienste van de Islamitische godsdienst en gebruiken.

Die door Westelijke democratieën aangepaste acties schijnen oppervlakkig weinig meer in te houden dan onschadelijke burgerlijke gebaren om de behoeften van een groeiende godsdienst in hun midden te eerbiedigen en met die nieuwe toevoegingen in te stemmen met hun trotse, multiculturele traditie. Vele Westerlingen kloppen zich op de borst voor hun liberale neiging, hun tolerantie en hun ruimdenkendheid.

Zij realiseren zich nauwelijks, dat dit strategische patroon van eisen deel uitmaakt van een verraderlijk, 1.400 jaar oud voorschrift voor Moslims, dat in de Koran en Sunnah, de akten van Mohammed, voortkomt. Het is Hijra of de doctrine van immigratie. Gemodelleerd naar Mohammeds migratie van Mekka naar Medina, is deze immigratie niet een geromantiseerde smeltpot, waarin de nieuwkomers met dank voor kansen op een beter leven in vrijheid te zoeken en vrij hun talenten en loyaliteit aan te bieden, om aan hun nieuwe geboorteland ten goede te laten komen. Dit is immigratie voor Islamitisch expansionisme om etnische apartheid te bewerkstelligen, om een speciale status en voorrechten binnen het gastland te bereiken. Hijra is immigratie die wordt ontworpen om de niet-moslimmaatschappijen te ontwrichten en te onderwerpen, en de weg naar de uiteindelijke, totale Islamisering te banen.

In hun dwingend boek, " Modern Day Trojan Horse: De Islamitische Doctrine van Immigratie, " omschrijven de auteurs SAM Solomon, een voormalig professor van de sharia-wet en bekering tot het Christendom, en Elias Al Maqdisi, een deskundige op het Islamitische onderwijs, de migratie van Moslims als dar-al-Harb, " land van oorlog, " als godsdienstig bevelschrift gebaseerd op de Islamitische doctrine. Zij omlijnen het geleidelijke proces van deze 1.400 jarige strategie van verovering. Het is een overgangsstrategie die zij als belangrijkste stap kenmerken in het verspreiden van de Islam en het voorbereiden op de Jihad. Door hun zorgvuldig omschreven verhandeling van Hijra, is het duidelijk dat de migratie in overleg met militaire verovering op het uitgangspunt van Islamitisch expansionisme steunt.

Solomon en Al Maqdisi bezien de fases van de Hijra en zijn juridische of wettelijke basis in de Islamitische doctrine. Onder de dekmantel van taquiya of teleurstelling, wordt de geleidelijke methodologie van het migratieproces ontworpen om te onderwerpen, dan wordt de gastcultuur onderworpen, daarna volgt de implementatie van de sharia als wetgeving.

De beginfase van Islamisering omvat gewoonlijk activiteiten waarin de opbouw van een fysieke aanwezigheid centraal staat. Het bestaat uit openbare vraag voor gebed; het oprichten van scholen, bibliotheken en onderzoekscentra; en het onderwijs van Arabisch -- acties die een redelijke en respectabele infrastructuur vereisten schijnen noodzakelijk te zijn om de aanwezigheid van een geloof te steunen. Op dit punt in de Hijra is het toelaatbaar voor Moslims deel te nemen aan haram, of verboden acties, uit noodzaak om de umma of de Moslimgemeenschap op te richten en van macht te voorzien. De regels volgens de Koran, zoals het verbod tegen vriendschappen met ongelovigen, worden opgeschort, terwijl de doelstellingen van toekomstige Islamisering systematisch een plaats krijgen. In zijn beginfase, ontsnapt de Hijra aan nauwkeurig onderzoek door het Westen, waarvan de burgers de migratie ten onrechte hoofdzakelijk economisch bekijken -- een bedevaart voor het beter leven.

Solomon en Maqdisi onderzoeken de uitvoerige strategie, die met de totstandbrenging van umma of de Moslimgemeenschap begint.,De moskee wordt de plaats van macht, een strategische basis en het centrum van alle activiteiten. Zij leggen uit hoe in deze embryonale fase de hoogste prioriteit het begeleiden van nieuwkomers is om de bestaande Moslimgemeenschap uit te breiden en machtiger te maken. De moslimleiders bieden gewenste hulp en nuttige suggesties voor scholen, huisvesting, moskeeverering, halal markten en andere diensten aan om zichzelf geliefd te maken bij de nieuwkomers en brengen hen in de plaatselijke Moslimgemeenschap. Agenten van lokale moskees, altijd alert op nieuwe immigranten en potentiele bekeerlingen, houden zich bezig met subtiele vormen van indoctrinatie en houden toezicht op lokale Moslims.

Deze eerste stap van het vestigen van de moskee als centrum van het lokale Islamitische leven en activiteiten wordt verkeerd beoordeeld door niet-moslims, als zijnde slechts goedaardige bouw van gebedshuizen. De ware betekenis, dat van het stevig vestigen van een vastberaden, niet-geïntegreerde Moslimidentiteit, dat aan het doel van Islamisering voorafgaat, ontsnapt aan de aandacht.

Zodra de consolidatie van de Moslimgemeenschap binnen het bereik van hun radar werkt, volgt de vastberaden strijd voor speciale status en sharia. Zoals voorgeschreven door de Koran en Sunnah, is de scheiding van niet-moslims een vanzelfsprekende vereiste van de Hijra.

De zichtbare veranderingen beginnen duidelijk te worden, daar de Moslimbevolking beter de kritische massa bereikt. Na verloop van tijd, onderscheidt de kledingscode - die vaak begint met een hijab in afgezonderde enclaves en opschuift naar de volledige bedekking van een neqab in het openbaar - Moslimvrouwen van mannen en van niet-moslimvrouwen. Uiteindelijk, als de bevolking van het gastland vertrouwd geworden is met wat zij geloven de vereisten van godsdienstige godvruchtigheid te zijn, worden eisen gesteld voor scheiding bij openbare faciliteiten, in de werkplaats, bij scholen en universiteiten. Verzoeken om halal voedsel, financiële transacties volgems de sharia en inpassing van Islamitische feestdagen op de openbare kalender, verheffen de Moslimgemeenschap nog verder tot een speciale status die hen afzonderlijk en onderscheidend maakt.

Alle eisen worden aanvankelijk als goedaardige pogingen voorgesteld om de godsdienstige behoeften van godsvruchtige Moslims aan te passen. Om het even welke actie om hen te onderdrukken wordt gekleineerd als godsdienstige discriminatie. In de Verenigde Staten zijn
verzoeken ingediend voor afzonderlijke zwem- en gymnastiekuren voor moslims en moslima's, als ook vragen aangaande identificatiefoto's voor vergunningen voor moslima's in hijabs en de weigeringen om met varkensvleesproducten te werken of tegen onbeschaamde kleding in de werkplaats, Op dit punt, worden de vertegenwoordigers van de Moslimgemeenschap vaak tegemoet gekomen door de overheid van het gastland om verandering te bewerkstelligen. Zoals Solomon en Maqdisi uitleggen, is het de bedoeling de maatschappij van het gastland vertrouwd te maken met Moslimgebouwen, gebruiken, feestdagen, kleding en voedsel. De nieuwkomers worden aangemoedigd door de Moslimleiding om burgers te worden, te stemmen en politiek actief te worden om de invloed van de umma' te verhogen;.

Op het universitaire niveau, worden de studenten geïndoctrineerd om advocaat voor de islam te worden, deel te nemen aan vertrouwen wekkende activiteiten, en aan da'wa ofwel bekeringen, en te trainen voor de Jihad. Niet-moslim professoren worden verzocht door zakat of betalingen om cursussen te geven ten gunste van de Islam en te schrijven en in het openbaar te spreken om de Islam te promoten. De erfenis door Saoedi-arabische Prins al-Waleed bak Talal van $20 miljoen dollar respectievelijk voor Islamitische studiecentra in Harvard en de universiteiten van Georgetown, waren een gebaar om de afkondiging van positief onderzoek, publicaties en presentaties richting de islam te verzekeren.

In " Het Hedendaagse Paard van Troje, " wijzen Solomon en Maqdisi erop dat als Moslims macht en massa in het gastland bereiken, komt de consolidatie van identiteit, evenals het versterken van hun infrastructuur van moskees, scholen, clubs, organisaties en media. De doctrine van taquiya wordt stevig toegepast als Moslims zich verstoppen achter opdrachten van hun godsdienstige toewijding en zij streven naar culturele veranderingen in het land van de niet-moslim of kuffar. In dit verder gevorderde stadium, worden pogingen gedaan tegenstanders het zwijgen op te leggen en de gunst van de mensen te winnen. Het oordeelkundige gebruik van zakat wekt gunstige meningen over Moslims en de islam op van politici, vertegenwoordigers van de media en andere organisaties. Bijvoorbeeld, binnen de laatste paar jaren zijn in de Verenigde Staten, de woorden, " jihad" en " Islamofascism, " geschrapt uit het woordenboek van overheidsambtenaren en de woorden, " Islamic" en " terrorisme, " worden zelden met elkaar in verband gebracht. In Europa, dat verder geavanceerd is in dit proces, ontpopte zich een gevaarlijke draai met de moord van filmmaker, Theo van Gogh, die een film produceerde over de onderwerping van vrouwen in de islam, en met doodsbedreiging tegen de Nederlandse parlementariër Geert Wilders, voor zijn openhartige kritiek tegen de Islam.

Als de Islamisering van de gastcultuur snel vordert beginnen de voorbereidingen voor het leren van de vaardigheden noodzakelijk voor de Jihad. Jonge jihadisten kunnen naar hun landen van herkomst reizen voor verdere indoctrinatie en terroristen-opleiding. Deze ontwikkeling is gesignaleerd binnen Somalische Moslimgemeenschappen in Minnesota en Tennessee. Jonge Moslims zijn verdwenen naar Somalië voor afspraken met Al Shabaab, een terroristengroep met bandem met Al-Qaeda.

Als de ingezetene Moslimgemeenschap beter gevestigd is, begint zij aanzienlijke macht te hanteren in de politieke arena, wordt de druk groter op politici om sharia-rechtbanken toe te laten; in ruil voor Moslimstemmen. Dit is zeer duidelijk in Groot-Brittannië, waar momenteel parallelle systemen van wettelijke jurisprudentie bestaan. De moslim-inwoners van het gastland worden geprest om de sharia te volgen in plaats van het heersende rechtssysteem. Verscheidene recente wettelijke besluiten door niet-moslimrechters in Europa zijn voorzien van verwijzingen naar de sharia; als norm voor oordelen betreffende Moslims
Als de intensiteit van de hijra voortschrijdt, volgt de verschijning van open moslimgetto's of gebieden slechts voor moslims. Dit zijn gebieden waar niet-moslims niet welkom zijn en waar zij, als zij daar toch binnengaan, fysisch kunnen worden bedreigd. Zulke no-go zones, waar zelfs de niet-moslimgemeenschapsarbeiders ongewenst zijn, bestaan heden ten dage in heel Europa. Opmerkelijk, deze Moslimuitbreidingen zijn nooit ingeperkt, zij wagen zich vrij overal in het gastland.

Zoals Solomon en Maqdisi het uitstippelen, is Hijra een uitvoerige en directe politieke poging om de cultuur en de waarden van het gastland te ondermijnen en die te vervangen door de Islam en sharia. Het is een verraderlijke migratie, om te streven naar verandering van de cultuur, het gedrag, de gewoontes, de regels en de wetten van de gastmaatschappij om de Islam te verspreiden en een Islamitische staat te vestigen. De stadia van Hijra zijn momenteel zeer duidelijk aanwezig in variërende gradaties in alle Westelijke maatschappijen. Ironisch genoeg hebben onze open democratische maatschappijen met constitutioneel verplicht gestelde vrijheden van spreken, godsdienst en verscheidenheid, deze opmars naar de afbraak van onze eigenlijke manier van leven, vergemakkelijkt.

"Modern Day Trojan Horse" zou vereiste leesstiof moeten worden voor alle burgers van Westelijke democratieën, die hoognodig de Hijra en de bedreiging daarvan moeten leren begrijpen. Het boek luidt het alarm voor de voorzichtige evaluatie naar wat schijnbaar een onschuldige godsdienstige praktijk is in ons midden, maar sinistere motieven heeft om onze maatschappijen voor altijd om te buigen.

Vertaald uit het Engels door TP